دانشمندان سلول‌های جنین را حتی پس از بدنیا آمدن، در بدن مادر مشاهده کرده‌اند. فرآیند مهاجرت سلول‌های جنین به بدن مادر میکروشیسم سلول جنینی نامیده می شود. در مطالعات نشان داده شده است که سلول‌های جنینی به مادران کمک می کنند تا از آسیب‌ها بهبود یابند، اما ممکن است پس از بارداری بیماری‌های خود ایمنی را ایجاد کنند. سلول‌های جنینی می توانند برای دهه‌ها در بدن مادران باقی بمانند، بنابراین مادران به معنای واقعی کلمه قطعاتی از همه فرزندان خود را در درون خود حمل می کنند.

تأثیر در قلب مادر

در موارد نادر، قلب یک زن ممکن است در ماه‌های قبل یا بعد از زایمان، مشکوک و به طور نارسایی کار کند. این عضله بسیار مهم با بزرگ شدن محفظه های خود ضعیف می‌شود و مقدار خون پمپاژ شده با هر ضربان را کاهش می‌دهد. کاردیومیوپاتی پری پارتیوم یا همان نارسایی قلبی دوران بارداری می‌تواند زندگی مادر و کودک را تهدید کند. البته بیماری ویروسی، کمبود تغذیه، استرس جسمی بارداری یا پاسخ غیر طبیعی ایمنی همگی می توانند نقش داشته باشند، اما علل آن به طور قطعی شناخته نشده است. در برخی از نارسایی‌های قلبی ۵۰ درصد قابل توجهی از زنان به طور خودجوش بهبود می‌یابند اما توضیح قابل توجه و جالب‌تری برای این آمار وجود دارد که گفته می‌شود سلول های بنیادی جنین به قلب مادر مهاجرت می‌کنند و عضله محاصره شده را بازسازی می‌کنند. در واقع جنین در حال رشد در بدن یا تازه متولد شده جان مادرش را نجات می‌دهد.

نجات زندگی جانوران!

در یک مطالعه در سال ۲۰۱۵، محققان سلول‌های بنیادی جنین موش را ردیابی کردند و یافتند که آنها به سلول‌های آسیب دیده قلب مادران سفر کردند و در قلب جا گرفتند. دانشمندان همچنین سلول‌های جنین را در قلب مادران انسان و همچنین مکان‌های بی‌شمار دیگری در داخل بدن از جمله پوست، طحال، کبد، مغز، ریه، کلیه، تیروئید، گره‌های لنفاوی، غدد بزاقی، کیسه صفرا و روده مشاهده کرده‌اند. در حالی که اکثر این سلول‌ها توسط سیستم ایمنی در طول بارداری حذف می‌شوند و برخی نیز می‌توانند برای مدت بسیار طولانی تا سه دهه پس از زایمان باقی بمانند ولی این سلول‌ها معمولا همه‌جای بدن می‌روند.

این ادغام سلول‌های جنین در بدن مادر به نظر می‌رسد بین هفته چهارم و ششم بارداری در انسان شروع می‌شود که دانشمندان در حال تلاش فعال برای کشف هدف آن هستند. سلول‌های بنیادی جنینی که می‌توانند به همه انواع سلول‌های تخصصی تمایز پیدا کنند، به نظر می‌رسد مناطق آسیب را هدف قرار می‌دهند.

میکروشیسم جنینی

میکروشیسم جنینی ممکن است کاملاً مفید نباشد. غلظت‌های بالاتر سلول‌ها با بیماری‌های خود ایمنی مختلف مانند لوپوس، سندرم شوگرن و حتی مولتیپل اسکلروزیس مرتبط بوده است. از این گذشته، آنها سلول‌های خارجی هستند که در بدن مادر زندگی می‌کنند، بنابراین ممکن است التهاب ظریف اما مداوم ایجاد کنند. سلول‌های جنینی نیز با سرطان مرتبط بوده‌اند، اگرچه مشخص نیست که آیا آنها بیماری را تقویت می کنند یا مانع آن می‌شوند.

تیمی از دانشمندان اسپانیایی در سال ۲۰۲۲ خلاصه‌ای از تبادل ظاهری میکروشیسم جنینی ارائه کردند و نوشتند: از یک طرف، میکروشیسم جنینی می‌تواند منبع سلول‌های بنیادی با مداخله در ترمیم بافت با اثر مفید بر سلامت مادر باشد و از سوی دیگر، میکروشیسم جنینی ممکن است با فعال کردن پاسخ ایمنی و کمک به بیماری‌های خود ایمنی عملکرد مضری داشته باشد.

فرانسیسکو اوئدا، زیست‌شناس دانشگاه لندن و جف وایلد، زیست‌شناس ریاضی دانشگاه وسترن انتاریو، خاطرنشان کردند که این سلول‌ها ممکن است تا آخر عمر در مادران باقی بمانند و در طول زندگی باروری خود، مادران سلول‌های جنینی را از هر یک از بارداری‌های گذشته خود، از جمله آن‌هایی که منجر به سقط جنین شده‌اند، جمع می‌کنند. علاوه بر این، بانوانی که تازه مادر شده‌اند از مادران خود نیز یک گروه سلولی اهدا شده توسط همه جنین‌هایی که حمل کرده اند که اغلب به عنوان میکروشیسم مادربزرگ شناخته می‌شود هم، به ارث می‌برند. بنابراین هر مادری ممکن است قطعات واقعی اجداد خود را در درون خود حمل کند.

منبع: bigthink

نیایش احمدی _ خبرنگار تحریریه جوان قدس